Steve Jobs' Stanford Commencement Speech 2005



ขอบคุณพี่เอที่ส่ง clip นี้มาให้ดู จริงๆ แล้วเคยอ่าน transcript สำหรับ commence นี้แล้วเมื่อปีก่อนๆ แต่พอได้เห็นของจริงแล้วรู้สึกว่าทรงพลังกว่าจริงๆ ได้ฟังแล้วก็ทำให้นึกถึงหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่าง ช่วยเตือนสติตัวเอง และย้อนดูตัวเองอย่างจริงๆ จังๆ
ก่อนมาที่นี่ ได้ยินผู้คนพูดถึงนักเรียนทุนฯ ของบริษัทในแง่มุมต่างๆ กัน แน่นอนว่าหลายคนชื่นชมที่พวกเราสามารถฝ่าฟันด่านอรหันต์หลายๆ จนจบการศึกษากันไปได้ แต่หลายคนก็แอบรำพึงให้ได้ยินว่า ทำไมนักเรียนทุนหลายคนถึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับที่เคยรู้จัก หลังจากที่กลับมาจากเมืองนอกแล้ว

บางคนเริ่มพูดจาภาษาต่างดาวที่คนทั่วไปไม่เข้าใจ ทำไมหลายคนดูหงุดหงิดง่ายขึ้น สายตาที่เคยอ่อนโยนกลับกลายเป็นสายตาเชือดเฉือน ได้ฟังเรื่องราวเหล่านี้แล้วมันทำให้เราต้องตรวจใจ และตรวจพฤติกรรมตัวเองอยู่ตลอดเวลา เรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือเปล่า เรากลายเป็นคนที่เห็นแต่ประโยชน์ของตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า เรามองว่าคนอื่นๆ ที่ไม่ได้โอกาสมาเรียนต่างประเทศอย่างเราโง่หรือเปล่า

ผมมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า มนุษย์ทุกคนมีสติปัญญาไม่แตกต่างกัน แต่ที่แตกต่างกันคือทางที่แต่ละคนเลือก ชาวนาที่มหาสารคามก็มีภูมิปัญญาอย่างหนึ่งที่ Ph.D. Systems Dynamic ไม่สามารถลอกเลียนได้ จับกังที่ท่าเรือบางนาก็มีความอดทน ความเข็มแข็งทั้งใจและกายที่ MBA ไหนๆ ก็ไม่สามาารถเลียนแบบได้

ทุกคนมีความแตกต่าง มีความสามารถที่ไม่เหมือนกัน เราอย่าเอาไม้บรรทัดของเราไปวัดว่าใครโง่ ใครฉลาด แม้แต่นิยามของความสำเร็จ แต่ละคนก็มีไม่เหมือนกัน บางคนคิดว่าแค่การได้มีครอบครัวที่อบอุ่นอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ก็คือความสำเร็จแล้ว แต่บางคนมองว่าต้องรวยเป็นร้อยล้านพันล้านถึงจะประสบความสำเร็จ ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก เพราะนั่นเป็นทางเลือกของแต่ละคน

สิ่งที่มีค่าที่สุดที่ได้จาก Steve Jobs ก็คือ จงเดินตามความฝัน ตามที่ใจตัวเองปรารถนา อย่าเดินอยู่ในเงา อยู่ในความคิดของคนอื่น และจงระลึกไว้เสมอว่าเราอาจจะตายในวันนี้พรุ่งนี้ก็เป็นได้ ผมอยากจะขอเติมอีกนิดว่า จงใส่ใจกับคนรอบข้าง ชุมชนและสังคมที่เราอยู่ ถึงแม้เราจะเก่งแค่ไหน แต่หากคนรอบข้างเรา สังคมที่เราอยู่ ยังอยู่ในสภาวะย่ำแย่ เราก็คงไม่อาจมีความสุขได้อย่างแท้จริง

โสภณ สุภาพงษ์ เคยพูดไว้ในรายการ the Icon ไว้ว่า พระพุทธเจ้าแบ่งบัวออกเป็น 4 เหล่า แต่ท่านมิได้หมายความให้เราดูถูกบัวที่อยู่ใต้น้ำหรืออยู่ในภาวะที่ต่ำต้อยกว่า หากเลือกได้ จะขอเป็นน้ำเพื่อหล่อเลี้ยงบัวทุกเหล่า ให้มีชีวิตอยู่และอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข