Let It Snow, Let It Snow - Jamie Cullum

One Fine Snowy Day

Movie Night

Now Playing: ปาฏิหาริย์

ABC Chinese New Year Party

ABC Chinese New Year Party

Pricing Cues

Eric Anderson (visiting assistant professor ของ Kellogg) และ Duncan Simester (associate professor ของ MIT) เขียนบทความชื่อว่า Mind Your Pricing Cues ลงใน Harvard Business Review เมื่อปี 2003 ทั้งสองคนได้ตั้งข้อสังเกตไว้ว่าผู้บริโภคส่วนใหญ่ไม่ได้รู้จริงๆ หรอกว่าของที่กำลังซื้ออยู่นั้นมันถูกหรือแพง ส่วนใหญ่แล้วผู้บริโภคมักจะติดกับของผู้ขายที่ใช้ pricing cues หลอกล่อ ตอนนี้หลายคนอาจสงสัยว่า pricing cues คืออะไร บอกได้เลยว่าทุกคนล้วนเคยผ่านหูผ่านตามาแล้วทั้งนั้น

Sale .. Sale .. Sale
Cue ตัวแรก ไม่มีใครไม่เคยเห็น โดยเฉพาะคุณผู้หญิง พอเห็นป้ายนี้ปุ๊บ ต้องรี่เข้าไปในร้านทันที่ มีงานวิจัยชิ้นหนึ่ง บอกว่า แค่เพียงใส่คำว่า Sale ลงไปในแคตาลอกโฆษณาสินค้า สามารถเพิ่ม demand ให้กับสินค้าชิ้นนั้นๆ ได้กว่า 50%
แต่..ระวังให้ดี..บางครั้งป้าย Sale ก็ไม่ได้ Sale จริงๆ เสมอไป มีผู้ขายหลายรายยอมรับตรงๆ ว่า ไอ้ป้ายที่แปะว่า Sale นั้น จริงๆ มันไม่ได้ลดราคาอะไรหรอก เมื่อหลายปีที่ผ่านมา หนังสือพิมพ์ Boston Globe จับได้ว่าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในรัฐ Massachusetts โก่งราคาสินค้าจริง แล้วติดป้ายลดราคาให้เท่ากับราคาสินค้าปกติ จะว่าไปแล้ว หลายคนก็คงรู้ว่า ป้ายลดราคาบางที่ มันไม่ได้ลดจริงๆ (จตุจักร?) แต่ทำไมผู้ซื้อหลายคนก็ยังหักห้ามใจไม่ได้ที่จะเข้าไปซื้อของในร้านที่มีป้ายลดราคา?
เหตุผลก็คือ ร้านค้าส่วนใหญ่ โดยเฉพาะร้าน Brand name ยี่ห้อดังๆ เวลาติดป้ายลดราคา เขาลดราคาลงมาจากราคาปกติจริงๆ ร้านค้าพวกนี้ไม่กล้าเสี่ยงกับการโกงแล้วถูกจับได้ เพราะจะทำให้ชื่อเสียงเสียหาย แค่เงินไม่กี่บาทกับชื่อเสียงที่สั่งสมมานาน คงไม่คุ้มกัน
นอกจากนี้ ยังมีงานวิจับเกี่ยวกับความน่าเชื่อถือของสินค้ากับจำนวนป้ายลดราคา พบว่าหากติดป้ายลดราคาในสินค้าชนิดหนึ่งๆ มากเกินไป จะทำให้ประสิทธิภาพของ pricing cue นั้นลดลง ทีมงานวิจัย เอาป้ายลดราคาไปติดที่ชั้นน้ำผลไม้ supermarket แห่งหนึ่ง โดยเพิ่มจำนวนป้ายขึ้นเรื่อยๆ แล้วสังเกตพฤติกรรมของผู้บริโภค พบว่าหากมีป้ายมากเกินกว่า 30% ของตัวสินค้า จะทำให้ demand ในสินค้าประเภทนั้นๆ ลดลง
ในประเทศสหรัฐอเมริกานั้น การติดป้ายลดราคา ต้องทำอย่างระมัดระวังเป็นพิเศษ จะทำพร่ำเพรื่อ หรือหลอกลวงประชาชนไม่ได้ เพราะมีหูมีตาจากเจ้าหน้าที่รัฐคอยสอดส่องมากมาย หากติดมั่ว อาจโดนฟ้องเสียเงินเสียทองและเสียชื่อเสียงได้

99 ครับพี่ 99
เมื่อก่อนเคยคิดว่าอาถรรพ์เลข 9 นี้มีแต่ที่ไทยแลนด์แสนรักของเราอย่างเดียว แต่ที่ไหนได้ มันเป็นปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นทั่วโลก งานวิจัยชิ้นหนึ่ง ทดลองขึ้นราคากระโปรงจาก 34 เหรียญเป็น 39 เหรียญ พบว่า demand เพิ่มขึ้นถึงกว่า 33% แต่หากขึ้นราคาจาก 34 เหรียญเป็น 44 เหรียญนั้นแทบจะไม่มีผลใดๆ กับ demand
เช่นเดียวกับป้ายลดราคา ผู้ขายจะใช้ราคาเลข 9 พร่ำเพรื่อไม่ได้ ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดก็คือเสื้อผ้ายี่ห้อดัง J.Crew และ Ralph Lauren มักจะลงท้ายสินค้าราคาปกติด้วยเลข 00 แต่พอสินค้าชิ้นไหนลดราคา จะลงท้ายด้วย 9 แทน ส่วนผู้ขายบางรายไม่ได้เข้าใจจิตวิทยาตรงนี้ ติดป้ายเลข 9 ทั้งร้าน จึงทำให้ผู้ซื้อไม่ได้รู้สึกว่าสินค้าแต่ละชิ้นในร้านนั้นแตกต่างด้านราคากันแต่อย่างใด นอกจากนี้ผลการวิจัยยังบอกว่าหากมีป้ายลดราคาอยู่แล้ว การลงท้ายราคาด้วย 9 แทบจะไม่มีผลใดๆ ต่อการตัดสินใจซื้อของคนทั่วไป

ต๊าย ขนาดกระดาษชำระยังถูกขนาดนี้ แสดงว่าอย่างอื่นต้องถูกแน่ๆ
ผู้บริโภคมักจะจดจำราคาสินค้าที่เราซื้อกันเป็นประจำได้ อย่างเช่นพวกน้ำอัดลมต่างๆ หรือน้ำปลา ผู้ขายมักจะใช้สินค้าพวกนี้โน้มนำความรู้สึกของผู้บริโภค เรามักจะตั้งข้อสันนิษฐานว่า หากสินค้าชิ้นหนึ่งในร้านถูก สินค้าชิ้นอื่นๆ ก็จะถูกไปด้วย(โดยเฉพาะสินค้าที่เราไม่ได้ใช้บ่อยๆ จำราคาไม่ค่อยได้) ดังนั้นอย่าแปลกใจหากเข้าไปใน supermarket หรือพวก megastore ต่างๆ จะเห็นราคาสินค้าที่เราใช้ประจำลดราคาอยู่ (ที่อเมริกานี้ หากเราเข้าไปใน supermarket อย่าง Shaws จะเห็นว่าน้ำอัดลมยี่ห้อดังมันลดราคากันทั้งปี)

รับประกันว่าถูกที่สุดในย่านนี้ หากเจอที่ไหนถูกว่า ยินดีคืนเงิน
มุขนี้เราเจอกันประจำ โดยเฉพาะพวก megastore ทั้งหลายแหล่ ถือว่าเป็นอีกวิธีหนึ่งที่ได้ผล จากการวิจัยพบว่า การติดป้ายบอกว่าการติดป้ายรับประกันราคาว่าถูกที่สุด มีผลทำให้ผู้บริโภคคิดว่า สินค้าอื่นๆ ในร้านก็จะถูกไปด้วย
อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ขายเอง ต้องระวังการรับประกันราคาแบบนี้ให้ดี เพราะอาจจะนำไปสู่การหั่นราคาแข่งกัน จนกลายเป็นสงครามราคา ทำให้เจ็บตัวทั้งสองฝ่ายได้
บางครั้งการประกันราคาแบบนี้ ก็ทำให้ผู้ขายเจ็บตัวได้ Tesco สาขาหนึ่งในประเทศอังกฤษซึ้งเรื่องนี้ดี เมื่อ Essential Sports ร้านขายสินค้ากีฬา ลดราคาถึงเท้า Nike เหลือแค่ 10 เพนนีต่อคู่ หั่นราคาของ Tesco ไปถึง 7.90 ปอนด์ ลูกค้ารายหนึ่งเผอิญสังเกตเห็นราคาที่แตกต่างของทั้งสองเจ้านี้พอดี เลยกลับมาเคลมราคาที่ Tesco ผลก็คือลูกค้าคนนั้นเดินกลับบ้านไปด้วยถุงเท้า 12 คู่ พร้อมกับเงินอีกกว่า 90 ปอนด์ในกระเป๋า
ผู้บริโภคส่วนใหญ่มิได้เคลือบแคลงสงสัยราคาที่ผู้ขายตั้งไว้ จึงตกอยู่ในสถานะที่ด้อยกว่า ผู้ขายบางฉวยโอกาสตรงนี้ ตั้งราคาที่ไม่เป็นธรรม ถือเป็นการคิดสั้น และคิดผิดอย่างยิ่ง ผู้ขายควรจะต้องใส่ใจคุณภาพของสินค้าพอๆ กับใส่ใจราคา และพยายามสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจกันระหว่างผู้ขายกับผู้บริโภคในระยะยาว ทั้งนี้เพื่อให้เกิดประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย และส่งผลให้เกิดกับสังคมโดยรวมด้วย

> เรียบเรียงจาก Harvard Business Review – September 2003

Such a beautiful song .. T_T

Matt Costa & Jack Johnson - Lullaby


When you're so lonely lying in bed
Night's closed it's eyes but you can't rest your head
Everyone's sleeping all through the house
You wish you could dream but forgot to somehow
Sing this lullaby to yourself
Sing this lullaby to yourself
And if you are waiting, waiting for me
Know I'll be home soon darling I guarantee
I'll be home Sunday just in one week
Dry up your tears if you start to weep
And sing this lullaby to yourself
Sing this lullaby to yourself
Lullaby, I'm not nearby
Sing this lullaby to yourself
Don't you cry, no don't you cry
Sing this lullaby to yourself
Cause when I arrive dear it won't be that long
No it won't seem like anytime that I've been gone
It ain't the first time it won't be the last
Won't you remember these words to help the time pass?
So when you're so lonely lying in bed
Night's closed it's eyes but you can't rest your head
Everyone's sleeping all through the house
You wish you could dream but forgot to somehow
Sing this lullaby to yourself
Sing this lullaby to yourself
Sing this lullaby, sing this lullaby
Sing this lullaby to yourself

Now Playing: แบบสุดกึ๋น (ชื่อเพลงน่าเกลียดชะมัดยาด แต่เพลงเพราะดี)

ลุง jobs แกบ่นเรื่อง digital rights management หรือ DRM ไว้ยาวเหยียด อ่านดูแล้วน่าสนใจดี เลยมาแปะไว้แบ่งปันกัน อุตสาหกรรมดนตรี+ดิจิตอลมีเดีย ยังคงมีสีสันอยู่เสมอ 8)

Thoughts on Music
Steve Jobs

February 6, 2007

With the stunning global success of Apple’s iPod music player and iTunes online music store, some have called for Apple to “open” the digital rights management (DRM) system that Apple uses to protect its music against theft, so that music purchased from iTunes can be played on digital devices purchased from other companies, and protected music purchased from other online music stores can play on iPods. Let’s examine the current situation and how we got here, then look at three possible alternatives for the future.

To begin, it is useful to remember that all iPods play music that is free of any DRM and encoded in “open” licensable formats such as MP3 and AAC. iPod users can and do acquire their music from many sources, including CDs they own. Music on CDs can be easily imported into the freely-downloadable iTunes jukebox software which runs on both Macs and Windows PCs, and is automatically encoded into the open AAC or MP3 formats without any DRM. This music can be played on iPods or any other music players that play these open formats.

The rub comes from the music Apple sells on its online iTunes Store. Since Apple does not own or control any music itself, it must license the rights to distribute music from others, primarily the “big four” music companies: Universal, Sony BMG, Warner and EMI. These four companies control the distribution of over 70% of the world’s music. When Apple approached these companies to license their music to distribute legally over the Internet, they were extremely cautious and required Apple to protect their music from being illegally copied. The solution was to create a DRM system, which envelopes each song purchased from the iTunes store in special and secret software so that it cannot be played on unauthorized devices.

Apple was able to negotiate landmark usage rights at the time, which include allowing users to play their DRM protected music on up to 5 computers and on an unlimited number of iPods. Obtaining such rights from the music companies was unprecedented at the time, and even today is unmatched by most other digital music services. However, a key provision of our agreements with the music companies is that if our DRM system is compromised and their music becomes playable on unauthorized devices, we have only a small number of weeks to fix the problem or they can withdraw their entire music catalog from our iTunes store.

To prevent illegal copies, DRM systems must allow only authorized devices to play the protected music. If a copy of a DRM protected song is posted on the Internet, it should not be able to play on a downloader’s computer or portable music device. To achieve this, a DRM system employs secrets. There is no theory of protecting content other than keeping secrets. In other words, even if one uses the most sophisticated cryptographic locks to protect the actual music, one must still “hide” the keys which unlock the music on the user’s computer or portable music player. No one has ever implemented a DRM system that does not depend on such secrets for its operation.

The problem, of course, is that there are many smart people in the world, some with a lot of time on their hands, who love to discover such secrets and publish a way for everyone to get free (and stolen) music. They are often successful in doing just that, so any company trying to protect content using a DRM must frequently update it with new and harder to discover secrets. It is a cat-and-mouse game. Apple’s DRM system is called FairPlay. While we have had a few breaches in FairPlay, we have been able to successfully repair them through updating the iTunes store software, the iTunes jukebox software and software in the iPods themselves. So far we have met our commitments to the music companies to protect their music, and we have given users the most liberal usage rights available in the industry for legally downloaded music.

With this background, let’s now explore three different alternatives for the future.

The first alternative is to continue on the current course, with each manufacturer competing freely with their own “top to bottom” proprietary systems for selling, playing and protecting music. It is a very competitive market, with major global companies making large investments to develop new music players and online music stores. Apple, Microsoft and Sony all compete with proprietary systems. Music purchased from Microsoft’s Zune store will only play on Zune players; music purchased from Sony’s Connect store will only play on Sony’s players; and music purchased from Apple’s iTunes store will only play on iPods. This is the current state of affairs in the industry, and customers are being well served with a continuing stream of innovative products and a wide variety of choices.

Some have argued that once a consumer purchases a body of music from one of the proprietary music stores, they are forever locked into only using music players from that one company. Or, if they buy a specific player, they are locked into buying music only from that company’s music store. Is this true? Let’s look at the data for iPods and the iTunes store – they are the industry’s most popular products and we have accurate data for them. Through the end of 2006, customers purchased a total of 90 million iPods and 2 billion songs from the iTunes store. On average, that’s 22 songs purchased from the iTunes store for each iPod ever sold.

Today’s most popular iPod holds 1000 songs, and research tells us that the average iPod is nearly full. This means that only 22 out of 1000 songs, or under 3% of the music on the average iPod, is purchased from the iTunes store and protected with a DRM. The remaining 97% of the music is unprotected and playable on any player that can play the open formats. It’s hard to believe that just 3% of the music on the average iPod is enough to lock users into buying only iPods in the future. And since 97% of the music on the average iPod was not purchased from the iTunes store, iPod users are clearly not locked into the iTunes store to acquire their music.

The second alternative is for Apple to license its FairPlay DRM technology to current and future competitors with the goal of achieving interoperability between different company’s players and music stores. On the surface, this seems like a good idea since it might offer customers increased choice now and in the future. And Apple might benefit by charging a small licensing fee for its FairPlay DRM. However, when we look a bit deeper, problems begin to emerge. The most serious problem is that licensing a DRM involves disclosing some of its secrets to many people in many companies, and history tells us that inevitably these secrets will leak. The Internet has made such leaks far more damaging, since a single leak can be spread worldwide in less than a minute. Such leaks can rapidly result in software programs available as free downloads on the Internet which will disable the DRM protection so that formerly protected songs can be played on unauthorized players.

An equally serious problem is how to quickly repair the damage caused by such a leak. A successful repair will likely involve enhancing the music store software, the music jukebox software, and the software in the players with new secrets, then transferring this updated software into the tens (or hundreds) of millions of Macs, Windows PCs and players already in use. This must all be done quickly and in a very coordinated way. Such an undertaking is very difficult when just one company controls all of the pieces. It is near impossible if multiple companies control separate pieces of the puzzle, and all of them must quickly act in concert to repair the damage from a leak.

Apple has concluded that if it licenses FairPlay to others, it can no longer guarantee to protect the music it licenses from the big four music companies. Perhaps this same conclusion contributed to Microsoft’s recent decision to switch their emphasis from an “open” model of licensing their DRM to others to a “closed” model of offering a proprietary music store, proprietary jukebox software and proprietary players. The third alternative is to abolish DRMs entirely. Imagine a world where every online store sells DRM-free music encoded in open licensable formats. In such a world, any player can play music purchased from any store, and any store can sell music which is playable on all players. This is clearly the best alternative for consumers, and Apple would embrace it in a heartbeat. If the big four music companies would license Apple their music without the requirement that it be protected with a DRM, we would switch to selling only DRM-free music on our iTunes store. Every iPod ever made will play this DRM-free music.

Why would the big four music companies agree to let Apple and others distribute their music without using DRM systems to protect it? The simplest answer is because DRMs haven’t worked, and may never work, to halt music piracy. Though the big four music companies require that all their music sold online be protected with DRMs, these same music companies continue to sell billions of CDs a year which contain completely unprotected music. That’s right! No DRM system was ever developed for the CD, so all the music distributed on CDs can be easily uploaded to the Internet, then (illegally) downloaded and played on any computer or player.

In 2006, under 2 billion DRM-protected songs were sold worldwide by online stores, while over 20 billion songs were sold completely DRM-free and unprotected on CDs by the music companies themselves. The music companies sell the vast majority of their music DRM-free, and show no signs of changing this behavior, since the overwhelming majority of their revenues depend on selling CDs which must play in CD players that support no DRM system.

So if the music companies are selling over 90 percent of their music DRM-free, what benefits do they get from selling the remaining small percentage of their music encumbered with a DRM system? There appear to be none. If anything, the technical expertise and overhead required to create, operate and update a DRM system has limited the number of participants selling DRM protected music. If such requirements were removed, the music industry might experience an influx of new companies willing to invest in innovative new stores and players. This can only be seen as a positive by the music companies.

Much of the concern over DRM systems has arisen in European countries. Perhaps those unhappy with the current situation should redirect their energies towards persuading the music companies to sell their music DRM-free. For Europeans, two and a half of the big four music companies are located right in their backyard. The largest, Universal, is 100% owned by Vivendi, a French company. EMI is a British company, and Sony BMG is 50% owned by Bertelsmann, a German company. Convincing them to license their music to Apple and others DRM-free will create a truly interoperable music marketplace. Apple will embrace this wholeheartedly.

Now Playing: suite No.1 - Prelude by Yo Yo Ma

Reflection Paper | Distributed Leadership

Leadership is always a difficult topic to understand. I used to be a member of a team that designed a leadership development program for a company in Thailand. At that time, it seemed like each team member did not clearly understand what leadership was and why it was so important that we should spend a lot of money on it. Once we made a consensus on the scope and definition of leadership, a new question emerged. Who should be the target group for this program; top executives, middle management or all employees across the organization? People still stick to the traditional approach where power and authority are centralized. But what’s wrong with centralization?

Through the past six years of my career in human resource development and organizational development, I have seen a lot of employees, especially senior ones, afraid of stepping out of their own comfort zone and with no aspiration for improvement. No one is to blame but the system. It is the system that prevents people at the bottom level of an organization from being creative and having self-confidence. To solve this problem, we need to refurbish our old beliefs and conventional organizational structure. Leadership should be distributed to employees at all levels of the organization.

Nevertheless, it is hard to break old habits. I have a lot of questions in my mind that the workshop did not answer. Does Distributed Leadership create a shift of power? If so, will top management feel secure to delegate their power? As a general rule, more power or more authority comes with more responsibility. Will people, who have been in a comfort zone for most of their working lives, accept that?

To be honest, I expected to learn more regarding the implementation of a Distributed Leadership concept within an organization, especially how to make top management buy-in. I see a lot of growth and learning opportunities in several companies which have been locked up for many years. Distributed leadership might be the key that can unlock those opportunities by letting people show their real potential and expose their creativity. The workshop gave a clear picture of how to develop leadership in oneself but did not touch as thoroughly as it could have on helping others realize their leadership potential.

Personally, one of the most rewarding aspects of the workshop was the opportunity to reflect about myself, my vision and my goals. I rarely have the chance to sit down quietly and listen to my inner-self. To do so made me feel revitalized and fresh again.

In sum, I think Distributed Leadership is a class that all MBA students should take. MBA often focuses us too much on hard skills but I personally believe that soft skills are far more important in the long run.

“The greatest leader isn’t necessarily the one who does the greatest things. The greatest leader is the one who gets the people to do the greatest things.” – Ronald Reagan

ไม่น่าเชื่อว่านอกจากความหนาวจะทำให้คนเราหดหู่ แล้วยังทำให้กีต้าร์คอหดอีกต่างหาก ตอนนี้กีต้าร์คอหดจนเสียงเพี้ยน fret บอด สายหนึ่งเดี้ยงไปแล้ว พยายามไขคลายหดเท่าไหร่ก็ไม่หาย เศร้า ว่าแล้วเลยอัดเสียงกีต้าร์ยามคอหดไว้เป็นอนุสรณ์เสียหน่อย หึ หึ

Now Playing: เก็บไว้ในใจ - Smith & Shane

วันแรกของการเปิดเทอมอย่างเป็นทางการ 2 class ที่เรียนในวันนี้ ถือว่าน่าสนใจและสนุกกว่าที่คิดไว้มาก ในส่วนของ Game Theory , Prof. McAdams ดีไซน์คลาสไว้น่าสนใจ ไม่มีสอบ ไม่ต้องพูดมากในคลาส หากเตรียมตัวมาไม่ดีขอให้นอนอยู่บ้านเลยดีกว่า ..etc. เนื้อหาของ Game Theory นั้นน่าสนใจอยู่แล้ว และยิ่งมันสอดรับกับ Strategic Management ในตอนบ่ายแล้ว ยิ่งรู้สึกชอบเข้าไปใหญ่ แต่ปัญหาที่สำคัญตอนนี้ก็คือ ยังเป็น waitlist ลำดับที่ 8 อยู่ หากแห้วไม่ได้เรียนคงเสียใจแย่ T_T

ในส่วนของ Strategic Management อยู่ section ของ Prof. Pierre Azoulay ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าต้องเป็นชาวฝรั่งเศสแน่นอน เช่นเดียวกับ Game Thoery , Prof. Azoulay น่าสนใจ และสอนได้สนุกกว่าที่คาดไว้ ถึงแม้น้อง gib จะบอกว่าอาจารย์แกหน้าเหมือน Mr.Bean ก็ตาม

Prof. Azoulay เรียนจบ Ph.D. จาก Sloan และไปสอนที่ Columbia GSB อยู่ได้ 5 ปี ก่อนจะกลับมาบ้านเก่าที่ MIT วันนี้แกหยิบเรื่องที่กำลังฮอตมาๆ มาถกกัน นั่นก็คือ iPhone



ข้อดีของ iPhone แน่นอนว่าคือ ดีไซน์ เพราะมันเป็นจุดเด่นของ Apple มาตั้งนานแล้ว ยิ่งบวกกับ technology ที่สามารถนำ cellphone, media player และ internet device มาอยู่ในเครื่องเดียวกันแล้ว ยิ่งถือว่าสุดยอดเข้าไปใหญ่ หลายคนเห็นแล้วก็น้ำลายสอ อยากได้เป็นเจ้าของ

อย่างไรก็ตาม ยังมีบาง feature ที่ขาดหายไป ทำให้หลายคนลังเลที่จะซื้อหามาใช้ นั่นคือ
1. สามารถใช้กับ cingular ได้เพียงเจ้าเดียว และต้องทำสัญญาสองปี
2. ราคา $499 กับ $599 สำหรับ 4 GB และ 8 GB ไม่ได้ถือว่า supercheap จนสามารถดึงดูดคนที่มีมือถือและ iPod อยู่แล้ว หันมาใช้ iPhone ได้
3.สำหรับคนที่เป็น hardcore music lover (เหมือนผม) จะค่อนข้างผิดหวังกับความจุที่เทียบเท่ากับ iPod Nano คือ แค่ 4GB กับ 8 GB ก็ในเมื่อคุณสมบัติมันล้นเหลือ ฟังเพลงก็ได้ ดูหนังก็ได้ ไม่ทราบเหมือนกันว่าพี่ Steve แกจะหวง capacity ไว้ทำไม ตรงนี้ก็มีการถกในห้องเหมือนกันว่า target ของ iPhone มันคือใครกันแน่ consumers หรือ professional หากเป็น consumer จะเป็น consumer ประเภทไหน

แต่หากให้เดาเกม คาดว่าคงจะมีประเภทความจุสูงตามมาอย่างแน่นอน หาก iPhone version แรกนี้ประสบความสำเร็จ อันนี้ก็สุดจะคาดเดา เพราะว่า PS3 ที่หลายคนคาดว่าจะขายได้ถล่มถลาย ยอดขายกลับหนืด ไม่คืบคลานไปไหน

สุดท้าย ขอเสนอแนะ หากที่ steve มีโอกาสมาอ่าน และอ่านภาษาไทยออกว่า สิ่งที่อยากได้คือ iPhone ความจุสูง พร้อมทั้งสามารถอ่าน applications ต่างๆ ของ windows ได้ หรือหากไม่คิดจะทำความจุสูง ก็ให้สามารถอ่าน external memory ได้ จะขึ้นราคาไปอีกนิดหน่อย ผมก็ว่าคุ้ม และน่าซื้อมาใช้ขึ้นอีกเป็นกอง

Chris Agyris พัฒนา Model ที่ชื่อว่า Ladder of Inference โดย Peter Senge ได้นำมาขยายความต่อในหนังสือ The Fifth Discipline สาระสำคัญ คือ การเรียนรู้ที่แท้จริง จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเรามองเห็นสิ่งต่างๆ อย่างที่มันเป็น มิได้แต่งเติมเสริมแต่ง โดย Agyris เชื่อว่าการวิธีที่คนเราปฏิบัติแตกต่างกัน ก็เนื่องจาก ladder of inference ที่ต่างกัน จากภาพ ladder of inference นี้จะเห็นว่า ณ บันไดขั้นแรก คนจะทำการสังเกตข้อมูลดิบ ให้ลองเปรียบขั้นนี้เหมือนเป็น Sony Handycam โดยภาพที่กลอ้องบันทึกได้ก็คือ data และแน่นอน คนเรามิได้รับข้อมูลทั้งหมดที่เห็น แต่จะ"เลือก"รับข้อมูลที่สอดคล้องกับประสบการณ์ ความต้องการ ฯลฯ เท่านั้น จากนั้น เราก็จะทำการตีความข้อมูล ซึ่งโยงไปสู่การสรุปความ ฝังเข้าไปเป็นความเชื่อ และสุดท้ายแสดงออกมาเป็นการกระทำ ขั้นตอนทั้งหมดนี้เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว และบ่อยครั้ง การละเลียไม่ใสใจ ladder of inference นำไปสู่การตัดสินที่ผิดพลาดหลายๆ อย่าง Peter Senge ไม่ได้บอกไว้อย่างชัดเจนถึงวิธีการจัดการกับ ladder of inference แต่ได้เปรยถึง mindfulness หรือการมีสติ เตือนตน เหมือนกับหลักพุทธศาสนา ว่าเป็นคุณสมบัติหลักที่เราจะนำมาใช้ป้องกันไม่ให้ตกหลุมพรางของวงจรนี้ได้

ลังเลอยู่พอสมควรว่าจะลงวิชา Organization as Enacted System: Learning, Knowing and Change ดีหรือเปล่า เพราะดูแล้วเป็นอะไรที่จับต้องยาก และออกจะซ้ำๆ กับวิชา Organizational Process แต่สุดท้ายแล้วก็ตัดสินใจว่าครั้งหนึ่งในชีวิต ที่ได้มา MIT แล้ว ก็ขอเป็นลูกศิษย์ Peter Senge ปรามาจารย์ด้าน Learning Organization ซะเลยดีกว่า

เป็นคลาสที่เรียนแล้วมีความสุข เพราะอะไรก็ยากจะอธิบาย ทั้งที่วันแรกพูดถึงอะไรที่เคยทำมาแล้วไม่ว่าจะเป็น Beer Game หรือ Vision Exercise, etc.. เอาเถอะ มันแค่วันแรก คาดว่าวันถัดๆ ไปคงมีอะไรน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ และหวังว่าคงได้ดูดซับความฉลาดจากท่านอาจารย์มาไม่มากก็น้อย


Minute of Love ของ Superbaker เพลงนี้ชอบมาก แต่หาไฟล์เสียงไม่เจอ เลยร้องเองซะเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า...



Now Playing: minute of love