Monday, July 17, 2006

At Rockport (July 16, 2006) More texts will be posted later.
Posted by at

3 comments:

Anonymous said...

สวัสดีค่ะ เห็นภาพแล้วนึกถึงสมัยที่ไปเรียนแถว ๆ ที่น้องเรียน มีเพื่อนอยู่ Sloan ด้วยค่ะ ฮิ ๆ และเขาเคยข้ามมาเรียนด้วยกันด้วยบางวิชา พวก Sloan นี้ดีค่ะ เฮฮา ไม่ค่อยจะเครียด

เรียนกับพวกญี่ปุ่นสนุกค่ะ น่าร้กดีและลึก ๆ มีความคล้ายคนไทยอยู่มาก อันนี้แม้แต่ฝรั่งหลายคนก็บอก นั่นก็คือ มีความขี้เกรงใจเอามาก ๆ นั่นเอง

ตอนเราเรียนคนเอเชียก็จะจับกลุ่มกันเป็นธรรมดาค่ะ โดยเฉพาะจากเอเชียตะวันออกและพ่วงพี่ไทยเข้าไปด้วย เพราะพวกเอเชียใต้พวกแขก ๆ เขาก็จะอยู่ด้วยก้นของเขาใช่ไหมคะ

ที่โรงเรียนตอนนู้นเรายังเรียกกันเล่น ๆ เลยที่โต๊ะอาหารกลางวันว่า "โต๊ะมหาเอเชียบูรพา" ฮิ ๆ ถ้าฝรั่งเข้าใจความหมายแล้วจะหนาววววว เพราะนั่นคือชื่อของสงครามในเอเชียสมัยสงครามโลกครั้งที่สองนั่นเองล่ะค่ะที่มีคุณพี่ญี่ปุ่นเป็นหัวหน้าและพี่ไทยเป็นลูกน้อง

แต่ที่เอ็มไอทีนี่ สมัยอยู่แถวนู้น ก็มีแต่เอเชียน่ะค่ะ ที่ทำคะแนนสูงสุดในแทบจะทุกรายวิชา จนคนอเมริกันรู้สึกกดดันเลยล่ะค่ะ ไม่รู้ว่าสมัยนี้ยังเป็นหรือเปล่า เขาจะสลับกันค่ะ คือพวกได้ท็อป ไม่จีน ก็อินเดีย แล้วก็มีญี่ปุ่นบ้างประปราย ญี่ปุ่นนี้หนักไปทางสบาย ๆ มากกว่าค่ะ เวลาเข้าได้แล้วนะคะ เขาจะเครียดเฉพาะตอนติวจะสอบเข้า (เห็นไหมคะ เหมือนพี่ไทยเป๊ะเลยน่ะ)

พูดถึง Sloan ในโรงอาหารยังมีไอติมอร่อยเหมือนเดิมหรือเปล่า ฮิ ๆ และถ้าจะใช้ชีวิตแถวบอสตันให้คุ้ม ก็ลองไปหัดเล่นเรือใบดูนะคะ ปราบเซียนมากเลยล่ะค่ะ เพราะลมที่แม่น้ำชาร์ลส์แรงมาก เปลี่ยนทิศตลอดเวลา นอกจากที่มหาลัยแล้ว มี Boston Yacht Club ที่เรียนได้ฟรีนะคะ ถ้าเป็นนักศึกษา

พี่เคยเอาเรือออกตอนหน้าร้อน ตอนนี้เลยแหละ ผ่านรร.น้องเรือเกือบจะคว่ำ โห...มีลุ้น แล้วก็ที่ Boston Commons เขาก็จะมีวงดนตรีมาเล่น ก็ไปลอยเรือข้าง ๆ ปาร์ค เอกเขนกฟังเพลงอยู่คนเดียว ชีวิตแสนจะมีอิสระ นี่แหละเสน่ห์บางอย่างที่กรุงเทพไม่มี เพราะอากาศมันไม่ดีเท่าน่ะ อ้อ, ถ้าเอาเรือออกคนเดียว เอาใบขึ้นใบเดียวก็พอนะคะ ไม่ต้องเก๋ามาก ขืนขึ้นสองใบ เจอลมหน้าเอ็มไอทีก็มีคว่ำได้ เดี๋ยวจะหมดสนุก

อย่าลืมขับรถเล่นไปทานล้อบสเตอร์ราคาถูกมาก ๆ แถวเมนพร้อมกับซื้อของพวก Outlet ด้วยนะคะ ที่ว่าถูกมากเพราะสมัยก่อนเขาใช้เป็นอาหารแมวค่ะ ฝรั่งเพิ่งจะมาทานล้อบสเตอร์เป็นกันไม่นานนี่เอง มาเจอราคาล้อบสเตอร์ที่ภูเก็ตซะก่อนรับรองฝรั่งร้องโอ้ก ฮิ ๆ

พูดถึงเรื่องกิน ๆ ชักจะหิว ดูแลน้ำหนักตัวเองดี ๆ นะคะน้อง แถวนี้ของน่ากินเยอะค่ะตามฤดูกาล โดยเฉพาะฤดูใบไม้ร่วงนี่น่ะ แต่ต่อให้นอกฤดูกาล พี่ท่องหนังสือดึก ๆ ทีไรก็อาศัยไปทานไอติมที่ร้านเจ้าพ่ออิตาเลียนแถว North End กับพวกเพื่อนเอ็มไอทีทุกทีล่ะค่ะ แต่เป็นเด็กวิศวะน่ะนะคะ พวกนี้ก็ไม่หลับไม่นอน

เคยไปหรือยังคะ ร้านไอติมชื่อ Cafe Vittoria หรือไงนี่น่ะค่ะ อยู่ติดกับ Cafe Pompeii ร้านแรกขายสารพัดขนมและไอติมถึงตีสอง (ชอบมาก ๆ ค่ะ อยากเอาไอเดียนี้มาเปิดเมืองไทยแต่ไม่มีใครเล่นด้วย) ส่วนปอมเปอี (ชื่อน่ากลัว และมีนักเลงเฝ้าหน้าร้านด้วยค่ะ แต่ไปนาน ๆ แล้วก็ซี้กันค่ะ) ขายพิซซ่า พาสต้า ถึงตีสี่ค่ะ

แต่นั่นก็นานเกินสิบปีแล้วน่ะนะคะ (บ่งบอกอายุผู้โพสต์) ป่านนี้อาจจะมีร้านพาสต้าเปิด ๒๔ ชม.แล้วก็ได้ แต่ยังไงก็แนะนำขนมร้านคุณป้า Vittoria ค่ะ ของเขามีให้เลือกเยอะจริง ๆ นี่นา

ป.ล. รู้จักบล็อกน้องจากเวบพันธ์ทิพย์ค่ะ บล็อกตัวเองที่ blogger พักหลังไม่ค่อยมีเวลาเขียนเลยค่ะ เพราะเดี๋ยวก็จะรับทุนไปทำวิจัยป.เอกที่ญี่ปุ่นแล้ว (เห็นไหมคะ หนีไม่พ้นเอเชียบูรพาจนได้ ฮิ ๆ)

ขอให้สนุกกับชีวิตที่ Sloan นะคะ เก่งมากค่ะที่เข้าได้ และสุดท้ายนี้ ถ้าคนแก่คนหนึ่ง(คนนี้นี่แหละค่ะ)จะพอแนะนำอะไรให้ได้บ้าง ก็อยากจะบอกว่า make friends กับ classmates จากทั่วโลกเอาไว้เยอะ ๆ นะคะ หรือไม่ก็จะเลือกคบที่ถูกใจมาก ๆ ให้ซี้ไปเลยก็ได้ ทำกิจกรรมนอกห้องเรียนเยอะ ๆ เปิดหูเปิดตาให้มาก

เพราะสิ่งที่พี่ได้มากที่สุดนั้น ได้มาจากนอกห้องเรียนน่ะค่ะ สิบกว่าปีผ่านไป (โอ๊ย...ตอกย้ำ) สิ่งเหล่านั้นก็ยังมีประโยชน์มหาศาลอยู่ และก็ยังนำความรู้สึกดี ๆ มาไม่เสื่อมคลาย

สวัสดีจากเมืองไทยค่ะ :)

2:16 AM
nash said...
This comment has been removed by a blog administrator.
2:22 AM
Anonymous said...

อุ๊ย...คนแก่ตาถั่วค่ะ เพิ่งเห็นว่าไปทานล้อบสเตอร์กันที่ Rockport คือ ที่เมน นั่นเอง งั้นก็แปลว่าได้แวะ Outlet แล้วใช่ไหมคะ

สุดท้ายนี้ อยากบอกว่า เห็นด้วยค่ะ ที่ว่า If you want to stay young, do not stop learning!! แหะ ๆ คือว่ามันจะจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้น่ะนะคะ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้รู้สึกดีได้บ้างน่ะค่ะ

3:08 AM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)