เวลาผ่านไปเร็วมาก เราเริ่มชีวิตใน Boston ด้วยการอยู่กับ Homestay สองสามีภรรยา Janet & Tom ทั้งสองมีลูก 7 คน แต่ทุกคนก็แยกไปมีครอบครัวและมีบ้านของตัวเองตามวิถีอเมริกัน ทิ้งให้สองตายายอยู่กันตามลำพัง ผมแอบถาม Janet ว่าเหงามั๊ยที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว ในขณะที่ Tom ต้องออกไปทำหน้าที่บุรุษพยาบาล Janet หยุดคิดเล็กน้อย แล้วก็ตอบด้วยสีหน้าเศร้าๆ ว่า ก็เหงาบ้าง แต่ทำไงได้ วันๆ ก็มีงานบ้าน งานสวน ช่วยคลายเหงา ฟังแล้วก็รู้สึกหดหู่ ผมไม่อยากให้วิถีดีงามของไทย ที่เราอยู่กันแบบครอบครัวใหญ่ มีปู่ย่าตายายพร้อมหน้าต้องหายไป เรากำลังถูก westenized กันมากไปแล้ว เรื่องของ Janet & Tom นั้นน่าทึ่งตรงที่ Tom มาเจอ Janet ที่โบสถ์ ตอนนั้นเป็นคนแปลกหน้าใน Brighton และ Janet ก็มีลูกอยู่แล้วถึงเจ็ดคน และสามีเสียชีวิตไปแล้วปีกว่า ความรักของทั้งสองคนก่อตัวอย่างไร ผมไม่กล้าซักมาก แต่ทึ่งกับ Tom จริงๆ ที่ไม่ยอมให้อุปสรรคอะไรมาขวางความรักของเขาได้ ทุกวันนี้ลูกบางคนก็เรียก Tom ว่า Tom บางคนก็เรียกว่า Dad ดูๆ ก็เป็นครอบครัวที่มีความสุขดี เราทั้งสองคนออกจากบ้าน Janet วันที่ 23 มิถุนายน เพื่อมา settle up ที่ Archstone Kendall Square จริงๆ ก็อยากอยู่ต่อกับ Janet เหมือนกัน เพราะเริ่มรู้สึกมีความผูกพันธ์ ตัว Janet & Tom ก็ดูจะปลื้มเราสองคนไม่น้อย เที่ยวไปประกาศกับเพื่อนบ้านทั่วว่ามีสองหนุ่มนักเรียน MIT จากไทยแลนด์มาอยู่ที่บ้าน แต่ทำไงได้ (ยืมคำ Janet มา) แล้วจะกลับไปเยี่ยมนะครับ Janet เราอยู่ใกล้กันนิดเดียวเอง