ตั้งใจไว้นานมากแล้วว่าจะเขียน blog เพื่อบันทึกเรื่องราวต่างๆ ที่ได้พบได้เจอในระหว่างเวลาอันมีค่าที่อยู่ใน Boston แต่จนแล้วจนรอด เวลาผ่านมากว่าสองปี จนตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่ถึงสองเดือนก็จะต้องกลับเมืองไทยแล้ว เพิ่งมีแรงฮึดมาเขียน เริ่มเรื่องแรก ขอเล่าเรื่องที่กำลังเป็นประเด็นร้อนมากๆ ของ MIT อยู่ในตอนนี้ หนังสือพิมพ์ The Tech ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์เก่าแก่ของ MIT พูดถึงเรื่องนี้ใน Editorial Section ไว้ว่า ถือเป็นการกระทำที่รุนแรง และเสี่ยงต่อสวัสดิภาพของนักเรียน MIT โดยเฉพาะบรรดา minority ทั้งหลายเป็นอย่างยิ่ง (minority ที่นี้หมายถึง คนอื่นๆ ที่ไม่ใช่อเมริกันขาว เช่น คนดำ เอเชียน เกย์ เลสเบียน ฯลฯ) เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า Sloan LGBT หรือ Sloan Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender Community ได้ส่งจดหมายเชิญเพื่อนๆ นักเรียนทั้งที่เป็นสมาชิกคลับและไม่ได้เป็นไปร่วมงานปาร์ตี้ที่ทางคลับจะจัดขึ้น ทางคลับได้ส่ง email เชิญเพื่อนนักเรียนทั้งโรงเรียน ก็แล้วแต่ใครสนใจจะไปร่วม เพื่อนๆ ที่อยู่ในคลับนี้ทุกคนก็เป็นมิตรและไม่ได้มีปัญหาเรื่องความแตกแยกกับเพื่อนนักเรียนส่วนใหญ่แต่เป็นอย่างใด ปรากฏว่าอยู่ดีๆ ก็มีจดหมายข้อความรุนแรงจากเพื่อนนักเรียนคนหนึ่ง (ไม่ขอเอ่ยนาม) ส่งไปที่คลับ ต่อว่าต่อขานด้วยข้อความหยาบคาย ทำนองว่า อย่าส่งอีเมล์แบบนี้มาให้ข้าอีก ไม่เช่นนั้นพวกเอ็งจะไม่ได้อยู่ในโรงเรียนอย่างมีความสุขอีกต่อไป (เข้าไปอ่านรายละเอียดได้ที่ http://www-tech.mit.edu/V128/N19/editorial_cod.html ผมไม่อยาก post ไว้ตรงนี้เพราะมันมีคำไม่สุภาพ และคำรุนแรงเยอะ) ผมเองและเพื่อนๆ หลายคนได้อ่านแล้วก็รู้สึกว่าเป็นอีเมล์ที่เขียนด้วยอารมณ์ที่รุนแรงมาก ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้ที่โรงเรียนอย่าง MIT อีกทั้งนักเรียนที่นี่ส่วนใหญ่ก็มีประสบการณ์ทำงานและมีวุฒิภาวะกันมากพอ การแสดงความคิดเห็นแบบรุนแรงอย่างนี้ ไม่เคยปรากฏให้เห็นมาก่อน หลายคนกังวลว่าเรื่องนี้มันจะบานปลาย และเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอย Columbine High School หรือ Virginia Tech ทาง MIT เองก็ยังไม่ได้มีมาตรการจัดการกับนายคนที่เขียนอีเมล์นี้อย่างเด็ดขาด ทุกวันนี้ยังไปนั่งเรียนในวิชาเดียวกับสมาชิก LGBT Club ด้วยซ้ำ ที่ผมยกเรื่องนี้มาเขียนเป็นเรื่องแรก เพราะตัวผมเองก็เป็น minority ที่อยู่ในโรงเรียนนี้เช่นกัน ก่อนที่จะมาอเมริกา ก็เคยดูหนัง ดูสารคดีหลายเรื่องเกี่ยวกับความรุนแรงที่เกิดขึ้นกับ minority เห็นแล้วก็อดกังวลไม่ได้ เชื่อว่าทางโรงเรียนเองก็คงไม่ได้นิ่งนอนใจ คงกำลังพิจารณาว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน และไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ กับสถานศึกษาแห่งนี้ หมายเหตุ: LGBT Club เป็นคลับนักเรียนที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อให้เป็นที่พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นของชาว MIT Sloan (Business School ของ MIT) ที่เป็นเลสเบียน เกย์ ไบเซกชวลหรือคนที่แปลงเพศ คนส่วนใหญ่ที่นี่ค่อนข้างจะยอมรับเรื่องความแตกต่างระหว่างบุคคลมาก ทางโรงเรียนเองก็สนับสนุนให้เพื่อนๆ กลุ่มนี้ได้มีโอกาสเปิดเผยตัวตนอย่างชัดเจน

Temporary Post Used For Style Detection (0dcc6f74-a977-412d-9fa6-cf4741f6a2e2 - 3bfe001a-32de-4114-a6b4-4005b770f6d7)

This is a temporary post that was not deleted. Please delete this manually. (1772bfbe-9776-43b8-9e7b-0202e9dc1a5e - 3bfe001a-32de-4114-a6b4-4005b770f6d7)

ฟัง Paul Otellini, President and CEO ของ Intel พูดถึง Intel in China ใน Fora.tv แล้วรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แทนประเทศไทย เรื่องความใหญ่โตของ China นั้นเราไม่ต้องพูกถึงกัน เพราะรู้ดีกันอยู่แล้วว่าน่ากลัวแค่ไหน Paul พูดขำๆ ไว้ว่าในจีนตอนนี้มีคนพูดภาษาอังกฤษมากกว่าอเมริกาซะแล้ว และมี engineer จบการศึกษามากกว่าในอเมริกาถึง 10 เท่า (อันนี้คงจริง) แต่ที่น่ากลัวจริงๆ คือ เวียดนาม อย่างที่รู้กันดีว่า Intel นั้นก็มีโรงงานอยู่ที่เวียดนาม โดยรัฐบาลเวียดนามเองกำลังส่งเสริมการลงทุนทางด้านเทคโนโลยีอย่างมาก ในขณะที่เมืองไทยของเรา เศรษฐกิจไม่เดินหน้า ไม่เติบโตไปอย่างที่ควรจะเป็น เนื่องจากความไม่มั่นคงทางการเมือง พี่น้องครับ เรามาช่วยกันเลือกนักการเมืองเก่งๆ ที่เข้าใจเรื่องเศรษฐกิจ และใส่ใจเรื่องความสามารถในการแข่งขันกันเถิด แน่นอนว่าการอยู่อย่างพอเพียงนั้นคือหัวใจหลัก แต่ในขณะที่ชาติอื่นเขากำลังเดินไปข้างหน้ากันอย่างรวดเร็ว ความพอเพียงคงมิได้หมายถึงหยุดอยู่กับที่แล้วรอดูประเทศเพื่อนบ้านวิ่งแซงไป โดยเราทำได้แค่นั่งมองตาปริบๆ หรอกนะครับ


View Paul Otellini: Intel in China on FORA.tv

Movie download is a new trend!

As Netflix expects to start their download strategy in the next quarter, Blockbuster CEO says the company will probably also launch their program in 2007.


- Reuters -

Made in Thailand - awesome!!

Fall Foliage in New Hamshire and Salem in Massachusetts (which is not Salem in New Hamshire)

We have people from Harvard Business School, MIT Sloan and CMU in this trip. It was a pretty cool trip with lots of cameras 8)

Life is a journey

ไม่รู้ใครคิดคำนี้ขึ้นมา แต่มันเป็นเรื่องจริงมากๆ เมื่อวานนี้นั่งรถ Fung Wah จาก South Station ไป NYC ใช้เวลาทั้งสิ้น 4 ชั่วโมง ไปถึง NYC ก็ 5 ทุ่มพอดีเด๊ะ รู้สึกเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก ปวดก้นอีกต่างหาก ไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องลำบากลำบนขนาดนี้ด้วย ในขณะที่ญี่ปุ่นมันไม่เห็นต้องขอ Visa เพื่อเข้า Canada เลย แต่ก็เอาเหอะ บ่นไปก็เท่านั้น

พูดถึง Fung Wah แล้วก็เลยอดสงสัยว่ามันเกิดมาได้อย่างไร เลยไปลองเปิด Wikipedia ดู ก็ดันเจอซะด้วย ข้าน้อยขอยกนิ้วให้ ลองหยิบประวัติของ Fung Wah มาแปะให้อ่านไว้เล่นๆ

The first company to offer such services was the Fung Wah Bus, which began routes between New York City and Boston in 1998.^[3] The bus service was originally intended for transporting ethnic Chinese restaurant workers from one Chinatown to Chinatowns in other cities. Now, some bus lines are also used to transport large groups of mainly Chinese and Vietnamese immigrants to and from casinos such as Foxwoods and Mohegan Sun, which are located in Connecticut. These gambling buses built upon the popularity of older bus routes to Atlantic City that also targeted Asian American customers.

Given their relatively competitive fares to the mainstream Greyhound Lines, it has become popular among non-Chinese customers as well, especially students. The bus service has gained such popularity that it was mentioned in several articles in the New York Times and on the radio programs Marketplace and Morning Edition on National Public Radio.^{[original research?]} Recently, competition has come from the Jewish-owned Washington Deluxe and Vamoose, both of which have mostly non-Chinese customers.

Increasing popularity has also led to increasing regulatory interest. In September 2004, the City of Boston required Chinatown bus services to shift their operations from the city's Chinatown to the South Station transportation terminal.

Fung Wah นั้นถือว่าเป็นที่เพิ่งของคนเบี้ยน้อยหอยน้อยอย่างเราจริงๆ เพราะไปกลับ NYC ก็จ่ายแค่เที่ยวละ $15 เท่านั้น จะเห็นได้ว่าบนรถ ไม่ได้มีแต่คนเอเชียเท่านั้น ฝรั่งมังค่า เจ้าของประเทศเองก็ใช้บริการ Fung Wah กันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง ด้วยความที่มันถูกมากๆ ในขณะที่ quality ก็อยู่ในระดับที่พอรับได้